1.
Werkgroep Buitenveldert: verslag 21e groepsgesprek – ma.30.3.09 – MFC Binnenhof, A.J.Ernststraat 112, Amsterdam; aanwezig 12 pers.,(1 vr.+11 mn.).
Onderwerp: A: in de afgelopen periode ben ik behoorlijk opgeschoten ten aanzien van het onder de knie krijgen van mijn verslaving; mijn relatie loopt daardoor (?) ook een stuk beter en nu speelt het onderwerp van de toekomst en dan met name de vraag hoe het staat met het krijgen van kinderen; zelf ben ik nogal aarzelend; vind het moeilijk i.v.m. het risico van terugval: alles is toch behoorlijk vers; maar ik heb natuurlijk ook te maken met de emotie van mijn partner en die heeft misschien wel meer vertrouwen dan ik: hoe los je nou zo’n situatie op? Misschien een onderwerp?
Het dilemma wordt algemeen herkend en gekozen tot gespreksonderwerp voor de avond. Aansluitend steekt B zijn hand op en uit de wens tot het starten van de gespreksronde.
B: zelf heb ik zeer aangehikt tegen de verantwoordelijkheid voor het op de wereld zetten van kinderen; mijn vrouw gaf echter de doorstoot en vervolgens heb ik het zelf ook nooit meer als een last beschouwd – het is een proces dat alleen maar vergelijkbaar is met de relatie met mijn vrouw – een gevoel van ‘samen’ – dus met de kinderen – mijn ervaring: je moet er veel voor over hebben: daardoor wijken zaken als roken, verslaving en drank – ‘t belangrijkste in het leven blijkt dan dat natuurlijk verbond – later in datzelfde boek komt ook de puberteit: maar dat is weer een ander, apart verhaal…
C: zelf was ik 33 en werd vader: 1e dubbeltje op z’n kant – tijdje vrijwilligerswerk gedaan – ik maakte andere ouders mee die veel dronken en rookten – veel couveuse-kinderen – later besloten kennissen geen kinderen te nemen / anderen werden geopereerd / later kwamen er adoptief kinderen / ook spijtoptanten / hoe ‘t ook gaat, ik zie als enig vertrek punt: gezond leven als de essentie van alles; alleen van daaruit kunnen verdere plannen zinvol worden gemaakt en ondernomen.
D: ik heb een dochter – moeder gescheiden – latere relatie: slechter / werkloos / coke / moeder / je moet er klaar voor zijn – later in pleeggezin / jeugdzorg – deur dicht – nu (22 jaar later) gaat ‘t beter – nu heeft ze (mijn dochter) wel een kaart gestuurd – sindsdien niet meer vader geworden – hoop met haar te kunnen praten – ‘wij’ hebben het niet goed gedaan…
E: heb geen kinderen – geen baarmoeder – onvruchtbaar – leefde met zus (een eiige tweeling), die wel een kind kreeg, dat (dus) is opgevoed door 2 paar ouders – leven nog steeds 2 onder een kap – lopen/slapen net als ‘t uitkomt – mijn man inmiddels weg en elders hertrouwd: heeft met nieuwe vrouw nu 2 kinderen = is niet leuk: de echtscheiding heeft wel grote invloed in mijn bestaan gehad; maar de situatie nu is voor de overblijvers, waar ik mijzelf uitdrukkelijk onder reken, heel positief en heerlijk.
F: ben vader van 2 kinderen; met de eerste gingen we met vacantie in de lelijke eend en leek alles prima; later kwam er nog een / ben toen thuis gebleven; eraan beginnen is goed geweest, maar later konden we het niet meer bijbenen; herinner me trouwens m’n eerste dochtertje, die lag te huilen zonder deken of kruik; heb ik opgenomen en later teruggelegd, toen sliep ze meteen…
G: in 1970 kregen we onze eerste zoon; een baby is de duurste hobby – studie net klaar – vrouw toen niet roken of drinken – het kind veranderde het leven totaal – daartegen ben je beter bestand als je jong bent – dat verandert als de kinderen het huis uitgaan en dat gebeurde toen ze ongeveer 20 waren – bij mij ging drank toen een rol spelen – een verdrietige periode – ben toen een paar jaar aan het anklooien geweest = er veranderde nix – maar ‘t klopte niet – toen kwam mijn opname en dat bleek achteraf de beste investering – het was maar een korte tijd – maar ik kon veilig oefenen – een terugval was ook makkelijker – straffen bij doorzakken is onzin – voor de kinderen is verslaving geen punt meer – we passen nu veel op bij de kinderen – zelfstandig worden is nodig maar lastig – een kwestie van de touwtjes los laten – leren zelf doen – veilig oefenen en de vervelende periode niet verbloemen; bovendien, gelukkig, is er AlAnon, de zelfhelpgroepen voor partners….
H: in mijn ‘jonge’ jaren ‘nam’ je geen kinderen, maar je ‘kreeg’ ze gewoon, of niet.
Dan is de aandacht dus vooral gericht op de vraag of ‘de natuur’ meewerkt. En dan vergeet je een beetje de vraag of je op dat moment geschikt bent om de ouderrol te vervullen. Uit die periode herinner ik mij vooral de drank. En iedereen ‘begreep’ alles zo goed…. Eerst omdat er geen zwangerschap ontstond, later vanwege totaal andere redenen.
Terugkijkend geloof ik dat goed ouderschap helemaal niet zit in het gezellig kunnen knuffelen of zoiets. Het gaat heel gewoon om de vraag of de ouder betrouwbaar is. En dat was ik in die tijd echt niet. Heb ik me achteraf gerealiseerd. Ik kon prima knuffelen, maar liet het afweten op de momenten die erop aankwamen. Ik heb mijn gezin in de steek gelaten: ik moest zo nodig drinken. Ik zeg dit vooral ook vanuit de ervaring die ik later beleefde nadat ik mijn verslaving werkelijk achter mij gelaten had. Daardoor ben ik overtuigd van de noodzaak om de goede volgorde aan te houden. Dat wil zeggen: eerst afrekenen met de verslaving, daarna het ontwikkelen van een echt en hecht nieuw bestaan en tenslotte kinderen (voor zover het je gegeven is) binnen de veiligheid die ze nodig hebben. Ik ben ervan overtuigd dat alles met alles te maken heeft. Daarom is het onderwerp van vanavond heel belangrijk en absoluut niet gemakkelijk. Gelukkig is een van onze regels, dat we elkaar geen advies geven. Bovendien: ieders realiteit is telkens weer uniek. Daarom verschillen alle situaties telkens weer fundamenteel. En moet iedereen ook telkens weer vanuit zijn eigen situatie datgene doen wat hem het beste lijkt. En zullen wij ons dus verre houden van oordelen. Dat doe ik dus ook niet. Hoop ik.
I: heb 2 kinderen voortgebracht / had ze indertijd niet moeten nemen / was eigenlijk niet goed met die vrouw en daarenboven zelf in een slechte geestelijke conditie / ben me bewust dat ik die kinderen op achterstand heb gezet – die hebben er niet om gevraagd – ik vind het een delicaat en emotioneel onderwerp – heb iedere zaterdag nu een confrontatie, want de moeder gaat dan dwarsliggen – wordt ook steeds dwarser – ik had beter moeten weten – nu zou ik het misschien wel kunnen – ben trouwens verbaasd over de openheid van de kinderen – heb nog steeds last van het gevoel ‘ik heb het niet goed gedaan….!’ – zal ik ook nooit meer doen, hoop ik – heb schuldgevoel hierover…
J: de relatie met mijn dochter is verstoord, ‘t lijkt of we er tegenwoordig grip op hebben – maar het heeft wel een enorme impact – kinderen krijgen en hebben is niet iets zaligmakends – als de oerdrang er is komen ze – m’n ex veranderde – zelf ik ook – de solidariteit verdween – toen ze 2 was wist ik dat ik weg moest – het kind is nu buiten amsterdam – zelf ben ik het contact kwijt…
K: nooit het idee gehad een relatie te starten – had al van jongsaf zelf besloten absoluut geen kinderen te willen – heeft me diverse relaties gekost – ben er altijd heel eerlijk over geweest; kon ook vaak beter met de ouders opschieten – essentieel is: wel eerlijk zijn voor jezelf.
A: ik heb aandachtig geluisterd en allerlei nieuwe begrippen gehoord plus het inzicht dat je wel eerlijk moet blijven, vooral tegenover jezelf. Hartelijk dank allemaal.
H: dank ook vooral voor het onderwerp: het verslag van vorige week ligt hier voor eenieder klaar; de pennigmeester is weer terug en hoopt te worden verrast door Uw gulle gaven. Ten slotte: graag tot over een week, zelfde plaats, zelfde tijd.
——————————————————————–
Amsterdam, 31 maart 2009.
